BOEK - De onvoltooiden - wat de grote componisten nog te zeggen hadden
Architecten lieten onvoltooide gebouwen achter, schilders onvoltooide doeken, schrijvers onvoltooide boeken. Maar nergens anders dan in de muziek zijn voorbeelden te vinden van onvoltooide werken die zo wereldberoemd werden. Tot op de dag van vandaag worden ze gespeeld: in obscure gelegenheden, maar ook in grote concertzalen en operahuizen, door wereldvermaarde orkesten onder leiding van topdirigenten. Nergens anders ook dan in de muziekgeschiedenis is sprake van zo veel postume voltooiingen: door andere meesters, maar vaker door mindere goden. Sommige componisten instrueerden op hun sterfbed collega s of leerlingen. Anderen kozen daar niet voor, of hadden geen keus. Hoe dan ook: het onvoltooide, maar toch gespeelde werk neemt samen met het door anderen voltooide een unieke plaats in binnen de muziekgeschiedenis. Aan de hand van beroemde werken als het Requiem van Mozart, Mahlers 10de, Puccini s Turandot en de Kunst der Fuge van Bach, maar ook aan de hand van talloze minder bekende voorbeelden, vertelt Paul Witteman het even fascinerende als aangrijpende verhaal van onvoltooide composities.
Paul Witteman
Paul Witteman (1946) is van moederskant afkomstig uit de muzikale familie Andriessen. Als kind droomde hij van een carrière in de muziek. Hij bezocht het conservatorium, maar maakte dat niet af: het werd uiteindelijk de journalistiek. Naast zijn televisiewerk (onder andere Pauw & Witteman, NOVA en Buitenhof) schreef hij jarenlang een column in de Volkskrant over muziek, zijn grote liefde. In 2006 schreef hij het Boekenweekessay, Erfstukken. Zijn boeken over muziek (Hoor en wederhoor, In hoger sferen en Het geluid van wolken) groeiden uit tot bestsellers.